Vacuüm vanbinnen. Ik loop rond zonder kern. Ik dacht dat het handig was om hem terug te vinden. Om zo mezelf te verrijken en de samenleving te voeden die zich glijbaan af richting de afgrond begeeft. God is noodgedwongen met pensioen en een stappenplan tot bezinning heb ik nooit ontvangen.

Wat gebeurt er als je je echt tot jezelf veroordeelt? Geen afleiding. Alleen jij. Is dat mogelijk in onze tijd? En alles op eigen kracht? Of toch met behulp van een transcendent potje of blikje van onder de toonbank?